به گزارش خبرنگار قدس آنلاین؛ محمد درویش عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور شامگاه جمعه در نشست با تعدادی از انجمن‌های مردم نهاد خوزستان در خانه سمن‌ها با اشاره به اینکه برای کشورهایی که میزان آب قابل استحصال آنها کمتر از آب شرب مورد نیازشان بوده تنش کم آبی طبیعی است بیان کرد: اینکه در ایران با وجود بیشتر بودن آب نسبت به میزان نیاز وقتی میزان آب قابل استحصال در کشور ۱۰۰ میلیارد مترمکعب است و نیاز آب شرب کشور با هشت درصد آن تامین می شود ما از کابوس بی آبی می ترسیم به دلیل مدیریت های ضعیف آبی است.
فعال محیط زیست کشور عنوان کرد: متاسفانه به دلیل ورود شیرابه و ذهاب های کشاورزی کیفیت آب شرب به مخاطره افتاده و به بهانه کمبود آب عنوان می شود و راهی جز زدن سد نداریم این در حالیست که برای حل مشکل کیفیت آب، هزینه‌هایی به مراتب کمتر از سدسازی نیاز است، آنوقت مجبور نیستیم یک میلیون و ۶۲۰ درخت ایرانی را قطع کنیم تا آب شرب تامین شود.
عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور با اشاره به اینکه برای فعال محیط زیست منافع کشور مهم است و کنش او نشانه توسعه یافتگی است اما برای اینکه جامعه از نظرات ما استفاده کند باید اقلیم خود را بشناسیم گفت: خوزستان دو مشکل کیفیت هوا و آب را دارد که مشکلات دیگرش هم از آن نشات می گیرد.
وی مشکل کم آبی در کشور را خشکسالی مدیریتی توصیف و اضافه کرد: در سال ۱۳۹۱ لاهیجان زاده می گفت بر مبنای فهم بین رشته ای در جلسه ای موضوع تعیین حق آبه برای تالاب ها را در بین مسئولان استانی بیان کردم اما انها معترض شدند که ارتباطی به همه سازمان ها ندارد، چند سال بعد که هزار معلم از استان رفته و اغلب سرمایه گذاری گردشگری و اقتصادی در استان به شکست خورد نقش محیط زیست مشخص شد.
درویش با خبر از اینکه ۳۳ آبهای سطحی در خوزستان جاریست و با وجود بهره بردن از نفت و گاز عنوان کرد: روی کاغذ به نظر می آید دراستان می توان پول پارو کرد در حالیکه یکی از بالاترین نرخ های زادو ولد را دارد کمترین میزان جمعیت در کشور را نیز داراست و این به دلیل مهاجرت است تا جاییکه به گواه رئیس مجمع نمایندگان خوزستان ۹۵ درصد مردم گفته اند اگر فرصت داشته باشند خوزستان را ترک می کنند.
ادعای برتری اقتصاد
این فعال محیط زیست تاکید کرد: با ادعای برتری اقتصاد از محیط زیست به بهانه ملاحظات اقتصادی امنیتی و اجتماعی محیط زیست را ذبح کرده ایم و حالا بر اثر از دست رفتن محیط زیست، اقتصاد امنیت و اجتماع به خطر افتاده است و خوزستان نمونه بارز آن است.
درویش حفظ تالابها مهمترین راه جلوگیری از مهاجرت هاست، بیان کرد: بخش بزرگی از ظرفیت گرمایی در خوزستان کاهش می یابد و استان می تواند در بوم گردی، پرنده نگری و حصیر بافی حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد.
وی افزود: هر چقدر پرندگان بیشتر باشند نگران ملخ نیستیم، فضله های آن ها زمین را بارور می کند، بیماری ها می یابد.
درویش با این پرسش که اما چرا در کنوانسیون رامسر که اسکندر فیروز ایرانی آن را ثبت کرد تالاب هورالعظیم ثبت نشد؟ اظهار کرد: به بهانه امنیتی و توسعه نفتی تالاب را کوچک کردیم این مسائل گریبان هورالعظیم را گرفت، تالاب واقعی نیست از وسط آن جاده رفته در حالی که حتی استخراج نفت را می توانستیم در شرایط آبی انجام دهیم.
معامله بر سر حق آبه تالابها
وی با ذکر این مهم که نباید بر سر حق آبه های تالابها معامله کنیم، گفت: مهمترین مطالبه فعالان محیط زیست در خوزستان باید تامین حقابه تالابها باشد برای طرح‌های بیابان‌زدایی خوزستان ۳۰ هزار میلیارد ریال هزینه شده است و این درختکاری ها در عرصه‌های تالاب برای ندادن حق آبه های آن بوده و در نهایت نیز خشک شدن بخش‌های وسیعی از نهال‌کاری کار را به مجلس و سازمان بازرسی کل کشور رساند.
از سوی دیگر مدیر کارگروه ملی مقابله با گرد و غبار نیز تیر ماه امسال اعلام کرد۷ هزار هکتار از عرصه‌های نهال‌کاری در کانون فوق بحرانی ریزگرد در اهواز(۵۵ درصد به دلیل عدم تطبیق نوع خاک و نوع گونه کاشته شده ۴۵ درصد نیز در اثر سیل) از بین رفته است.
عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور با عنوان اینکه بهبود شرایط تالاب‌های شادگان، هورالعظیم، بامدژ شریان‌های حیاتی استان را بر می گرداند؛ یادآور شد: با تغییر چیدمان توسعه می‌توان مشکلات را حل کرد، به ادعای مخالفان، فعالان محیط زیست با توسعه موافق نیستند اما تخریب محیط زیست به بهانه اشتغالزایی و توسعه اقتصادی کار نتیجه بخشی نیست.
درویش در ادامه اذعان کرد: در منطقه میشداغ که نیازی به مالچ پاشی ندارد چهار هزار میلیارد ریال اعتباربرای مالچ پاشی داده شده در حالیکه با قرق کردن می‌توان پوشش گیاهی آن را بازگرداند.
اثرات دستکاری طبیعت
وی اشاره کرد: سیل می‌توانست برای هورالعظیم موقعیت مناسبی برای آبگیری باشد اما به دلیل ممانعت نفت، حوضچه‌های ۴ و ۵ کمتر از نیم متر آبگیری شد، حالا این مکان با کمترین وزش باد به کانون گرد و غبار تبدیل می شود.
این فعال محیط زیست با بیان اینکه هیچکدام از طرح‌های انتقال آب نتوانسته است که مشکلات کم آبی اصفهان را به طور دائم حل کند، توضیح داد: ممکن است در کوتاه مدت، مشکل کم آبی اصفهان حل شود اما در طولانی مدت این مشکل دوباره نمایان می شود.
درویش از از طرح انتقال آب خزر به سمنان انتقاد و تصریح کرد: ۵۰۰ میلیون مترمکعب هدرروی آب که ۲ برابر مقدار طرح انتقال آب است در سمنان رخ می دهد، سرانه آب سمنان ۲ برابر متوسط کشوری است، فولاد اصفهان نیز چندین برابر استاندارد آب مصرف می‌کند، بنابراین انتقال آب باید به عنوان آخرین گزینه و بعد از مدیریت آب در مصارف شرب، کشاورزی و صنعت باشد.
نظر شما